24-7 Dag 1

We zijn in Miami, geheel, gezond en alles zoals verwacht. Maar laten we beginnen bij het begin. De reis vanuit Limburg. We staan voor de zekerheid vroeg op omdat we misschien tegen een file ’s morgens oplopen voor Brussel. Daar is het meestal heel druk. Om 5.15 staan we op en maken ons klaar voor vertrek. De laatste koffer gaat dicht en alles weegt, zoals gewoonlijk, ruim onder de 15 kg. Daarmee kunnen we als we willen ook weer voldoende meenemen vanuit Florida. De 4 grote koffers gaan precies in onze Seat Cordoba en we rijden naar Brussel Zaventem. Net over de grens tanken we nog even willen wel het prijsverschil van minimaal 10 cent per liter even meenemen. De rit naar Brussel gaat goed, hoe dichter we erbij komen des te drukker wordt het. Maar gelukkig geen file en daarom zijn we ruim op tijd bij het vliegveld. We hebben een parkeerplek gereserveerd en kunnen dan ook snel de parkeergarage in. Op de 3^e etage vinden een prima plekje en kunnen makkelijk lopend naar de vertrek hal. We vertrekken 11.30, maar staan al 7.45 bij de incheck balie. Deze gaat net open en we staan bijna vooraan. Al snel zien we dat de rij in 15 minuten tijd aangroeit naar een hele lange rij. Terwijl we staan te wachten komen er 2 politie honden die alles even besnuffelen op … tja wat weten we niet, kan drugs zijn maar ook explosieven. Bij een dame achter ons stop de hond en gaat zitten.

Nogmaals wordt de hond langs andere koffers en mensen geleid, maar stopt  weer bij de bewuste dame. Deze wordt dan ook even gevraagd mee te gaan naar achteren. Wat ze nu wel of niet bij zich had weten we niet. Even later kunnen we inchecken wat op zich heel snel ging. Enkele vragen of de koffers niet alleen hebben gestaan en waar we vandaan komen verder niets. We hadden al online ingecheckt en we krijgen alleen de koffer labels. We gaan nog even in de hal zitten om de honden bezig te zien en eten ondertussen nog een boterhammetje als ontbijt. We lopen dan naar de douane en laten onze passen en boarding cards zien. Gaat allemaal snel en prima waarna we bij de duty free winkeltjes komen.

Hier lopen we doorheen, maar kopen weinig aangezien we toch niet veel kunnen meenemen. We gaan nog een kop koffie drinken in dit gedeelte en bekijken alle mensen die hier rondlopen. Hierna is de veiligheidscheck en ook hier lopen we zo doorheen. Alles gescand en er zijn geen bijzonderheden gevonden dus lopen we door naar de gate. Daar zien we het vliegtuig al staan en gaan we lekker op een lounchebank zitten.

We halen nog wat fris te drinken en wachten rustig totdat we aan boord kunnen. Om 10.35 begint ook werkelijk het boarden zoals ook al bij de balie was aangegeven. We zitten op rij 21  2 stoelen naast elkaar en de kinderen ook 2 naast elkaar maar dan aan de andere kant van het vliegtuig. Het is een ouder vliegtuig dus geen eigen schermpjes. Helaas maar dat wisten we al.

Verder gaat het prima, we vertrekken precies op tijd en volgens de Piloot komen we ongeveer 20 minuten eerder in Atlanta dan gepland. Onderweg krijgen we een paar films te zien op het ‘grote’ scherm en krijgen we zoals bekend eten en drinken. Drinken, behalve sterke drank, is gratis bij Delta en de lunch bestond uit of Chicken of Pasta of Chicken salade. 3 keuzes deze ronde. Zelf had ik de Chicken en Petra de salade. Beide smaakte prima, eigenlijk beter dan verwacht. Ook hierbij konden we weer drinken wat we wilde. De gehele reis was wel wat turbulentie te bemerken, vooral de laatste 2 uur ging het heel goed tekeer. De stewardessen moesten zich regelmatig vasthouden en wij mochten niet uit de stoel en riemen vast. Maar dat mocht de pret voor de rest niet drukken en we landen dan ook rond 14.00 uur op Atlanta (plaatselijke tijd). We zitten dan al iets meer dan 9 uur in het vliegtuig. Meer dan genoeg natuurlijk. Als eerste moeten we door de immigratie zien heen te komen. In de hal staat al een aardige rij waar wij allemaal dan ook nog bij moeten komen. Dat zal wel een tijdje gaan duren, we stonden al een 15 minuten te wachten en onverwacht krijgen we te horen dat we kunnen aansluiten bij de ‘hokjes’ voor alleen eigen mensen dus geen immigranten. Niet lang wachten meteen naar een bijna leeg hokje en zie we zijn zo aan de beurt. De beambte probeert aardig te zijn maar is meteen ook chacherijnig. Alle vingerprints worden genomen en natuurlijk de bekende foto, maar we mochten meteen doorlopen met de bekende stempels in de paspoorten. De koffers waren al op de band en die konden we meteen eraf pakken. Door naar de douane en daar hadden we niets aan te geven en mochten we meteen door. De hal erna staan er medewerkers klaar die de koffer meteen weer op de band zetten voor verder vervoer naar het vliegtuig naar Miami. Daarna lopen we weer in een rij voor de veiligheidscheck. Ook hier ging alles goed, maar moest ik, de dames en Nieck niet, in de body scan. 3 seconden duurt dat en als er niets is mag je dan ook weer doorlopen. Dus ook ik kon weer doorlopen en pakken al onze spullen van de band. De laptops apart in een bak, schoenen uit, jas uit en ook riem af. Dus na de controle staat iedereen zich weer een beetje aan te kleden. We lopen naar de borden en zien dat we gate B13 moeten hebben. Prima op naar de treintjes om onder het vliegveld naar het andere deel te komen concourse B. We staan in de trein en wat horen we dat er een storing is en de treintjes niet rijden. Dus maar lopen. Nu weten veel mensen dat Atlanta een van de grootste vliegvelden ter wereld is dus dat wordt lopen. Gelukkig zijn redelijk wat loopbanden maar ook hier werkt er een niet van. Maar goed we hebben redelijk wat tijd en zijn dan ook uiteindelijk bij concourse B.

Gezien dat we ‘echt’ in Amerika zijn gaan we eerst nog een hamburger eten voordat we naar de gate lopen. Deze was snel gevonden en smaakte prima. We lopen hierna naar de gate en het vliegtuig was er nog niet. Het duurde even maar daarna was er een klein vliegtuigje van Delta aangekomen en konden wij erin nadat iedereen eruit en het vliegtuig schoon was. Boarden begon om 17.10 en precies om 17.45 vertrokken we. Ook deze vlucht ging sneller dan gepland en we landen om 19.30 in Miami.

De reis kende ook redelijk wat turbulentie maar dat waren we nu wel gewend. In Miami kan je meteen doorlopen naar de bagage claim en was het daar even wachten. Toen de carrousel begon te lopen waren onze koffers een van de eerste. Hierna op naar de autoverhuur. Hiervoor moet je naar de Mover lopen die je naar de verhuur hal brengt. Deze hal is een paar kilometer van het vliegveld. Maar het bereiken van de Mover is ook een kleine wandel tocht op zich. Vooral als er een paar loopbanden eruit liggen. Dan was de bus zoals het voorheen ging sneller. Maar we komen netjes met de Mover in de verhuurhal en kunnen zo doorlopen naar Dollar waar we onze Minivan huren. De jonge dame achter de balie begon op goed geluk met het verhaal van verzekeren maar al snel zag ze dat we dat zeker niet wilde. Dan was er nog de Sunpass, ook deze hadden we niet nodig, we hadden zelf al een sticker. Oke dan niets extra te verkopen. Ondanks dat bleef ze heel vriendelijk en Petra en ik konden tekenen en het saldo bleef op 0 staan. Op verdieping 2 staan de auto’s van Dollar waar we met de lift heen kunnen. Hier wordt je opgevangen door een medewerker en die wees ons de rij van Minivans. Hier konden we kiezen uit een stuk of 15 stuks. De meeste waren een Kia Sedona, verschillende kleuren ieder met verschillende aantal km op de teller. We vinden vooraan een grijze met 11000 miles op de teller en alles ziet goed uit.

Deze nemen we en doen de stoelen achter, de laatste rij, naar beneden. Hierdoor krijg je een laadruimte van waar veel in kan. Onze 4 koffers kunnen er plan in liggen als één laag. De kinderen achterin zitten in hun ‘eigen’ stoel met armleuning en kunnen deze verstellen zoals ze dit willen. We rijden naar ons Hotel maar niet voordat we eerst de Tomtom aan hadden gezet. Even reed ik een verkeerde weg in maar de Tomtom had al snel mij gecorrigeerd. We rijden zo naar Comfort Suites Miami Airport North. Een nieuw hotel wat op zich goed geprijsd was. Na navragen waar we konden parkeren zetten we de auto neer en lopen de receptie. We krijgen kamer 316 en lopen gelukkig een mooie kamer binnen.

Er is een zitje, mooie badkamer, kleine keuken met magnetron, koelkast en koffie / thee apparaat. We drinken nog wat en ondertussen was het al 22.00 plaatselijke tijd, dus Nederlandse tijd was dit 4 uur in de morgen. We ploffen op de heerlijke bedden en gaan slapen. Een prima eerste dag.